Do we hate it or do we love it?

Waar we vorige keer onze laatste blog in en over Nepal schreven zijn we nu alweer ruim 2 weken in India. Je hoort zoveel verschillende verhalen over India van mensen dat we erg benieuwd waren hoe wij het zouden vinden. Hoe de titel al zegt, ‘do we hate it or do we love it’? Het antwoord is dat we een ‘haat’ liefde relatie met dit land hebben en zolang je het goed plant is het echt ‘Incredible India’.

Wat we bedoelen met ‘haat’ liefde is dat het land echt prachtig is maar dat op sommige plaatsen de locals erg vasthoudend kunnen zijn, als je ziek in bed ligt of 10 keer kunt rennen naar de o zo schone squat wc in de trein, omdat ze niet hygiënische koken, je soms even wat mindere gevoelens over India krijgt. Maar tot dusver zeker een aanrader en een land wat we niet hadden willen missen!

Vanuit Chitwan vertrokken we naar de grens van India. Samen met 2 Canadezen was het even zoeken naar de immigratiekantoren want dat was niet erg duidelijk. De laatste Nepali rupees wisselden we in voor Indian rupees en hop de grens over waar we de bus naar Gorakhpur pakten.
Wat ons meteen opviel was dat de wegen erg goed zijn hier. 3 uur later waren we in Gorakhpur van waaruit we een dag later de trein hadden naar Varanasi. Meteen bij de eerste busrit probeerden ze ons al af te zetten door ons te weinig wisselgeld terug te geven maar gelukkig kunnen we nog goed tellen ;). Tijdens de eerste paar meter struikelde Dorien over een dooie rat dus welcome to India haha. Na het zoeken naar het minst vieze hotel dropten we onze spullen en gingen we op zoek naar wat eten. Ondanks dat we weer bijna afgezet werden hadden we heerlijk gegeten dus dat zit wel goed! Je ziet vooral mannen op straat en hoe die, vooral naar Dorien keken voelde niet goed. Of dit aan ons lag of aan hun is natuurlijk de vraag! We checkten waar we de volgende dag de trein moesten pakken en moesten letterlijk over de mensen heen stappen. Schijnbaar is dit de manier hoe (de lagere klassen) wachten op de trein die god weet wanneer komt ;).
We dachten beide waar zijn we aan begonnen als heel India is zoals dit ….. stadje!

In India kun je in verschillende klassen reizen waarin 1AC, 2AC en 3AC de hogere zijn met bedden en beddengoed en zonder de op tralies lijkende ramen die de lagere klassen hebben. De eerste reis naar Varanasi zaten wij in 3AC en was prima. Schoon, rustig en met aardige Engels sprekende mensen. In Varanasi vonden we een fijn hotel met rooftop restaurant met uitzicht over de Ganges.
Varanasi verraste ons in positieve zin. We hoorden zoveel over hoe vies het is en natuurlijk ligt er overal afval en koeienpoep, wij vonden het geweldig en zeker in vergelijking met Gorakhpur. We genoten van het wandelen langs de Ghat’s waar mensen zichzelf wassen in de heilige Ganges (een van de 5 meest vervuilde rivier ter wereld). Kleren, de hond en buffalo’s kregen ook een wasbeurt. Op sommige stukken was het heerlijk rustig en genoten we van alle indrukken en de vele kleuren van India. Met zonsondergang huurden we een bootje en loste Bart het mannetje af zodat hij nog wat energie kwijt kon ipv rennen. Vanuit de boot hadden we mooi uitzicht over de burning ghat waar de mensen gecremeerd worden. Dit blijft toch heel apart om te zien en dan te bedenken dat de mensen zich in hetzelfde water wassen!
De laatste dag gingen we naar het fort van Varanasi. 2 jongens hielpen ons met regelen van de tuktuk en gingen daarna met ons mee. Het fort was niet bijzonder maar we moesten erg lachen om de foto’s die ze met en van ons maakten en dat Dorien de lolly in de vorm van een hart kreeg die eigenlijk bestemd was voor een van de vriendinnetjes van de jongens.
Op het treinstation hadden we geluk dat er een toeristenticket office was. Deze reserveren tickets voor toeristen dus hier konden we zonder problemen de treinen boeken in de klasse die we graag wilden. Lager dan 3AC reizen betekent dat je moeite moet doen om andere mensen van je bed af te houden omdat vele geen plek hebben dus om het leuk te houden blijven wij aan de andere kant van de ijzeren afscheiding waar de ‘hogere klasse Indiërs’ in reist .

Van Varanasi gingen we naar Agra waar we een hotel naast de Taj Mahal hadden. We bezochten de Taj Mahal met zonsopgang. Heel mooi om te zien en gelukkig niet heel druk. Het mooie is het verhaal achter de Taj; eerbetoon en tombe voor Mumtaz Mahal, de vrouw van de 5e Mughal keizer die overleed tijdens de geboorte van hun 14e kind.
Ook in Agra bezochten we het fort wat niet heel bijzonder was. Op de terugweg stal een brutale aap de zak met mandarijnen die Bart mee had. Hier moesten we erg om lachen.

Van Agra gingen van naar Keoladeo national park, een van de beroemdste vogelparken ter wereld. Met het fietsje fietsen we de hele dag door het park waar we vele ijsvogels, ooievaars, ibissen, uiltjes en nog vele andere vogels zagen. Ook zagen we jackhals, herten en zelfs een slang. Komisch is het om sommige toeristen te zien die speciaal een porter huren om hun gigantische camera/ verrekijker met statief te dragen. Het was een heerlijke dag in de natuur en heerlijk om even weg tussen de drukte en Indiërs te zijn ;).

Volgende stop was Khajuraho, bekend van de erotische beelden op te tempels. Een van de theorieën is dat de bedenker deze tempels zo heeft ontworpen om meer lust op te wekken. Aan het inwonersaantal van India is dat wel gelukt lijkt ons zo ;).

De laatste stop van dit verhaaltje is over Bandhavgarh Tiger park, het nationale park dat de meeste tijgers heeft ter wereld. De weg hiernaar toe was al een ervaring op zichzelf. Het duurde anderhalve dag met de locale bussen met 5 keer overstappen, stranden in een of ander gat waar het enige restaurant super luxe was, super aardige mensen die het allemaal reuze interessant vonden dat er toeristen in de bus zaten en uiteindelijk in een heerlijk rustig dorpje belanden in een guesthouse met eigen bungalow met veranda.
We gingen 2 keer op jeepsafari. Helaas hadden we geen geluk deze keer en hebben we geen tijger gezien, alleen verse pootafdrukken. Evengoed was het heel mooi om met zonsopkomst in de jungle te zijn waar we 3 soorten herten zagen, wilde varkens, apen, pauwen, bijeneters, ijsvogels en nog vele andere mooie vogels. De spanning tijdens de safari is leuk omdat je de waarschuwingssignalen van de dieren hoort en dus weet dat tijgers in de buurt zitten.

Hoe jullie dus lezen bevalt India ons dus prima en wisselen we natuur af met steden. Waar Gorakhpur met een minder fijn gevoel begon zijn we tot nu toe alleen maar prettig behandeld door de mensen en zeker zodra je in mindere toeristische gebieden komt. Het leuke aan reizen is ook hoe snel je aan andere standaarden gewend raakt. Hoe normaal het is voor ons om warm water en elektriciteit te hebben, vragen we het hier even na als we ergens inchecken en verbaas je je als je een dag geen powercut hebt gehad ;).

Gister zijn we na een snelle busrit in Jabalpur aangekomen waar we vanavond de trein naar Mumbai pakken. We hopen kerst en nieuw jaar te vieren aan het strand al voelt het hier helemaal niet als december tijd ;).

We willen jullie alvast hele fijne feestdagen wensen en het volgende verhaaltje zal in het nieuwe jaar verschijnen :)

Liefs Bart en Dorien