Belanda!!

Wat vliegt de tijd! Alweer een maand zijn we in Indonesië waar de locals Nederland Belanda noemen.

19 april kwamen we aan in Bali en omdat het al avond was besloten we naar het ‘beruchte’ Kuta te gaan. Hoewel het niet echt iets van Indonesië laat zien hebben we er ons prima vermaakt in de leuke winkeltjes, restaurantjes en natuurlijk surfen.

23 april vlogen we door naar Yogyakarta in Java om vanuit daar Mt. Bromo en Kawah Ijen te bezoeken. Dorien is hier in 2010 al geweest en vond het zo mooi dat nog een keer geen straf was.
Yogyakarta is bekend van Batik. Na lang zoeken vonden we de art galerie waar Dorien vorige keer was geweest en kochten we een aantal prachtige schilderijen. Als we terug komen hebben we tenminste al een inrichting voor een huis ;).

Met de trein gingen we 2 dagen later naar Probolingo en na een dag reizen kwamen we aan in het erg leuke Yoschi Hostel. Na een korte nacht de jeep in en op naar het vieuwpoint op Gunung Penanjakan. Hoe kunnen we iets beschrijven wat zo mooi is? Langzaam begint het licht te worden en reizen de vulkanen voor je op uit de mist in een schouwspel van kleuren!
Hierna met een paardje naar Bromo krater. Speciaal om aan de rand van een vulkaan te staan die duidelijk nog actief is.

Na een douche en ontbijtje verder richting Ijen. We hadden veel geluk want we waren de enige mensen in de auto dus de urenlange reis waar we tegenop zagen was erg comfortabel. We verbleven op een koffieplantage waar Bart na lange tijd weer van een goed kopje koffie kon genieten en lekker kon gaan hardlopen.
Indonesië is bekend om haar Koffie Luwak. Dit zijn bonen die een extra behandeling hebben gehad: bonen worden gegeten door de civetkat waarna ze het volledige spijsverteringskanaal passeren- resultaat: duurste koffie bonen ter wereld. De koffie was zeer speciaal en zorgde ervoor dat Bart tot 2 uur ’s nachts wakker lag. Dus na weer een korte nacht gingen we naar Gunung Ijen (lonely mountain). Kawah Ijen is een turquoise zwavel meer dat omringt wordt door de vulkaan krater. Hier bikken locals brokken zwavel die ze daarna in manden over hun schouder omhoog dragen. Een vracht weegt zo’n 75kg waar ze misschien 4-5 euro voor krijgen. Na een glibberige klim kwamen we aan bij het meer en gelukkig hadden we mooi zicht op het meer. In vergelijking met vorige keer was het nu veel drukker, waarschijnlijk omdat er een documentaire op tv is geweest.

Na een snelle rit werden we afgezet bij de boot naar Bali en na ruim een uurtje boot en 3 uurtjes bus i.c.m. taxi stonden we in Kuta. Hier genoten we in ‘de hipste club van Bali’; Skygarden van een BBQ en een drankje met een Argentijns koppel waarmee we samen bij Bromo waren. Na een dagje surfen weer het vliegtuig in (ondertussen zijn we special member bij air asia ;)) en op naar Makassar in Sulawesi.

Sulawesi staat nog niet op de meest standaard toeristenrader dan Bali, Lombok etc. en dit konden we merken. In Makassar konden we niet rustig in Fort Rotterdam lopen want iedereen wilde met ons op de foto. En geloof me, totaal bezweet en verhit zijn we nou niet zo fotogeniek meer dat dat nodig is ;).

Vanuit Makassar gingen we naar Pantai Bira, een heerlijk rustig dorpje waar we een aantal dagen gedoken hebben en goed met drift diven (veel stroming) hebben kunnen oefenen. Hier maakten we onze eerste nachtduik en het was fantastisch. We zagen zo’n ander leven dan overdag en als je je zaklamp uitzet en in het water zwaait lijkt het alsof de sterrenhemel voor je neus is door de oplichtende plankton.
Indonesie is een vrijgevig land. In het restaurant mag je zomaar hun ' Wijfie' gebruiken haha.
Waar we op de heenweg heel ruim konden zitten was de terugweg het tegenovergestelde. 6 uur met z’n 10en (lees rokende mannen) in een auto voor 6 personen zonder airco. Na een middagje wachten in de starbucks op de nachtbus naar Tana Toraja waren we erg blij toen deze bus de meest luxe van onze hele reis bleek te zijn.

Na een goede nacht kwamen we aan in Rantepao. Vanuit hier zijn we samen met 2 Engelsen met een gids op pad geweest en de omschrijving hiervan is ‘erg bijzonder’. De eerste dag bestond uit een bezoek aan de locale veemarkt (varkens en buffalo’s), hiken door rijstvelden en locale dorpjes met de bekende Tongkonan (traditionele huizen met bootvormige daken). Dag 2 begon met een bezoek aan een begrafenis ceremonie. Een korte uitleg over de cultuur: Mensen in Tana Toraja leven eigenlijk voor de dood. Dit wilt zeggen dat ze hun hele leven sparen voor hun eigen begrafenis of die van hun dierbaren. Als iemand sterft is het normaal dat het lijk maanden of jaren wordt bewaard in het huis omdat de mensen moeten sparen voor hun begrafenis want hoe groter hoe beter voor in het hiernamaals.
Wij bezochten de offer dag waar de buffels worden geofferd en we kunnen wel zeggen dat het anders was dan verwacht. Er werden zo’n 15 buffels gebracht waarna het bieden begon. Uiteindelijk bleven er 8 over… Deze 8 werden geofferd.. In plaats van rustig en eervol leek het meer op een massaslachting. Dus bereid je voor als je de foto’s bekijkt!! Als je denkt aan een kip die wordt onthoofd waarna deze door rent… nou dat gebeurde hier ook zodra de keel werd doorgesneden. We moesten zelfs een keer een sprintje trekken ;). Hoewel dit gruwelijk klinkt is het hun cultuur en is het hele geloof eromheen bijzonder, en zeker dat het nu nog bestaat. Wij waren in ieder geval blij dat alles van de buffels gebruikt wordt en dat het niet ‘onnodig’ doden is. Maar 1 keer zien is zeker genoeg!
Dat de dood centraal staat in het leven van deze mensen zagen we ook de rest van de dag. Als een baby dood gaat voordat deze tandjes heeft wordt het gezien als iets spiritueels en nog niet menselijk. Om deze reden worden deze jonge baby’s begraven in een levende boom zodat ze hierin door kunnen groeien.

Na deze bijzondere dagen gingen we verder naar Tentena. Wat bij ons ondenkbaar is is hier heel normaal. Er werd aan de weg gewerkt en dat betekende dat we dan maar 2 uur moesten wachten totdat we verder konden. En als je al 12 uur in de bus zit is dat niet iets waar je blij mee bent ;).
In Tentena huurden we samen met Florent en Charlotte een scooter en crosten we door de omgeving. Midden in het dorp werd een gigantische wurgslang gevild die net was gevangen. Zo eentje wil je echt niet tegenkomen ;). We bezochten een mooie waterval en namen er een verkoelende duik.

Toen op naar Togean Island. Lonely planet zegt: ‘it’s hard to get here but it’s even harder to leave’. Na ruim 12 uur in auto en boot kwamen we dan eindelijk in Kadidiri aan en we werden ontvangen door een escorte van dolfijnen. Hier gingen we op pad met een zeekajak, doken bij een WW2 vliegtuig en relaxten meerdere uurtjes in de hangmat, de fatboys of ons heerlijke huisje. Toen door naar het volgende eilandje waar de hangmatten tussen de palmbomen op het strand hangen. Dat er nog plekken zijn waar je kunt verblijven maar nog steeds een onbewoond eiland gevoel geven!

Voor ons betekende de zin van Lonely Planet helaas ook letterlijk hard to leave want de boot was kapot wat resulteerde in omreizen waardoor we na 25 uur non-stop reizen eindelijk in Manado aankwamen. We merken dat we nu even klaar zijn met lang reizen dus de laatste dagen hebben we doorgebracht in Banaken Island in het prachtige Panorama resort. Hier krijg je nog eens waar voor je geld; 12.50 pp voor een mooie bungalow en all inclusive eten. Hier was onze daginvulling dan ook rustig ontbijten, snorkelen of duiken waarna lunchen en relaxen in de hangmat en lezen over Nieuw Zeeland. Het snorkelen met de schildpadden blijft leuk en deze waren niet bang zodat je vrijwel buik tegen buik met ze kon zwemmen. Heerlijk!

Vanmiddag zijn we aangekomen in Flores om vanuit hier bij Komodo te duiken vanaf een liveaboard.

Tot de volgende keer!

Liefs Bart en Dorien