Ruim 8000 km op weg :)

Hallo luitjes!
Vanmorgen zijn we aangekomen in Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië waar het 6 uur later dan bij jullie. Meteen hele andere mensen dan de Russen (in positieve zin) dus we zijn erg benieuwd.
Vorige week zaterdag kwamen we na ruim 4 uur vertraging aan in Moskou. We werden in onze homestay verwelkomt door Olga. Een lief, vrij goed Engels sprekend ouder vrouwtje in ochtendjas. Het is duidelijk dat de Russen geen Engels kunnen of willen spreken want vrijwel alles was in het Russisch. Desondanks hebben we een erg leuke dag gehad. Vroeg in de morgen lekker zelf op pad met de metro op naar het Kremlin, rode plein, Basil's Catherdral, Izmailovo market en Arbat street. De eerste souvenirs waaronder natuurlijk een Matrousjka zijn in the pocket. De Russen zijn redelijk afstandelijk maar wij vonden het alles meevallen en konden prima onze weg vinden overal.
Dan de befaamde treinreis.
Zondag vertrok onze trein om 13.00 vanuit Moskou. Bepakt en bezakt met genoeg eten vonden we onze coupe waar de Provodnica stonden te wachten in hun drag queen looks. Wij hadden geluk en kregen alleen een coupe voor ons 2en waar normaal gesproken de provodnica in verblijven. Dit was ideaal want we hadden meer ruimten, zaten dichtbij de wc en voor de samovar waar je heet water voor thee enzo kunt pakken.
De reis tot Irkutsk duurde 4 nachten. We besteedden onze tijd aan veeeeeeel lezen dus we zijn erg blij met onze e-reader, door de trein wandelen, kletsen met mensen vanuit de hele wereld en veel slapen. Wij verbleven in de 2e klasse. De 3e klasse was een open coupe met voornamelijk Chinezen, niet aan te raden mits je tussen Peking eend wil slapen ;).
Je komt hier allerlei reizigers tegen, jong/oud, lange/korte reis, budget/onbeperkt budget. Tijdens een wandeling door de trein belandden we bij een reisgezelschap van 24 mensen van middelbare leeftijd uit Zwitserland. Straalbezopen vonden ze het wel leuk om even met ons te borrelen. Na een cognac en wodka liepen we weer verder.
Op de perrons kochten we van alles van de baboesjka's van noodles, cake tot een soort braadworst.
Het uitzicht in de trein werd mooier vanaf de 2e dag. Steeds meer uitgestrekte vlaktes, dorpjes met houten huisjes en heel veel berken bomen.
Na 4 nachten kwamen we aan in Irkutsk en stond Vladimir ons al op te wachten. We kregen een blaadje met info omdat hij geen Engels sprak. Een uurtje later waren we bij het gigantische Baikal meer. Het was erg koud, rond 7 graden en er stond en flink windje. Het Baikal meer is het diepste zoetwatermeer ter wereld van zo'n 1600m diep. In de verte zag je de bergen met sneeuw verrijzen. Na het eten van een spies en vis van de markt doken we de banja in van ons guesthouse. Heerlijk opwarmen waarna afkoelen met uitzicht op het meer. Geweldig!
De volgende dag na een heerlijk ontbijt haalde Vladimir ons op en werden we naar onze homestay in Irkutsk gebracht. Hier sliepen we bij Janna, een vrouw van 62. Na uitgebreid over haar leven en van alles en nog wat hebben gekletst gingen we op pad in de stad. Gelukkig was de wind gaan liggen en was de zon ervoor in de plaats gekomen. Het laatste beetje pindakaas op ons broodje en lekker eten in het park. S'avonds gingen we in het lokale eettentje welke Janna ons geadviseerd had eten en maakten we onze laatste roebels op.
'S nachts werden we opgehaald en naar de trein gebracht die ons naar Ulaanbaatar bracht. Nu deelden we een coupe met een Nederlander en een Duitser. We dommelden in slaap en werden wakker met de zonsopkomst met uitzicht op het Baikalmeer. What more do we need to say :). Deze dag was de mooiste dag op het gebied van uitzicht. Berkenbomen maakten plaats voor uitgestrekte vlaktes, meren, rivieren en bergen. 'S avonds kwamen we aan bij de grens en dit was wel een ervaring te noemen. Na uren wachten, rolluiken die dicht moesten, 2 paspoort en douanecontroles, vele indringende ogen en zelfs honden kunnen we zeggen dan Rusland nog steeds paranoïde is.

De zon schijnt dus wij gaan nu de stad verkennen. In de trein hebben we wat mensen ontmoet uit Zweden waarmee we misschien door Mongolië gaan reizen dus daarover horen jullie volgende keer weer :)

Liefs Bart en Dorien